ALL YOU CAN EAT

Het buffet is nu geopend!

De maatschappelijke chef-kok presenteert gerechten om van te watertanden. Onze omgeving zet ons onder druk om uit te blinken: we willen niet alleen het beste hebben, maar ook de beste zijn. We vullen ons bord en zorgen ervoor dat we niets missen. We willen een extra lepel van dat perfecte lichaam, een portie van die grote promotie en een paar sprankjes van een liefdesverhaal.

Maar past pasta pollo eigenlijk wel bij aardbeientaart? En wat verbergt dat toefje peterselie? Met elke extra portie wordt het bord eentoniger. Wat leek op een buffet met eindeloze keuzes, blijkt uiteindelijk maar één optie te bieden: we staan allemaal in dezelfde rij. Net wanneer je denkt dat je jezelf een unieke selectie hebt opgeschept, kijk je naar de tafel naast je en zie je precies dezelfde mix. In onze honger naar meer verdwijnt de smaak; er ontstaat een monocultuur, een dieet dat zichzelf opvreet.

Zolang de voorraad strekt

Om het nog complexer te maken, kopen we tegenwoordig niet alleen, maar abonneren we ons ook. Abonnementen beloven verleidelijke voordelen, maar uiteindelijk zetten ze ons vast in doorlopende verplichtingen. We schrijven lichaam en geest in op een regime van eindeloze keuzes, updates en mogelijkheden. ‘Onbeperkt’-formules laten ons achter met een honger die nooit verzadigt.

Die onbeperktheid kent een prijs: uitputting. Niet alleen van grondstoffen, maar ook van onze concentratie en relaties. De voortdurende beschikbaarheid van prikkels, diensten en mogelijkheden doet de grens tussen inspanning en herstel vervagen, waardoor we in een toestand van voortdurende vermoeidheid verkeren. Zijn wij nog de eters, of worden we zelf opgediend?

Ruimte voor dessert?

Vandaag staat er een bijzondere specialiteit op het menu: iets dat opnieuw smaak wil geven aan onze dagelijkse cravings. ALL YOU CAN EAT nodigt uit om onze consumptiegewoonten te herdenken en serveert een buffet van alternatieve stemmen en toekomsten. De tentoonstelling daagt ons uit om verantwoordelijkheid terug te brengen in het discours van een steeds complexere (design)wereld.

Misschien schuilt echte luxe niet in overvloed, maar in beperking – in het weigeren van dat extra toetje, in het bewust kiezen voor eenvoud. ALL YOU CAN EAT moedigt ons aan opnieuw te leren proeven, zonder de angst iets te missen. Want wat als genoeg precies datgene is wat we zijn kwijtgeraakt in onze jacht naar meer?